Kunstenaars
Alette Wttewaal
Alette Wttewaall (spreek uit: Utewaal) werkt met dierlijk restafval, zogenaamde roadkill: stoffelijke overschotten van dieren die ze langs de kant van de weg vindt.
Ze verzamelt de dieren en vilt en looit de huiden. Met deze dieren creëert ze ingebeelde landschappen. Deze worden gepresenteerd als landschappen zoals die in natuurhistorische musea te vinden zijn. Er klopt echter iets niet aan de dieren in deze landschappen die je eerst voor ‘waar’ aanneemt.
Door het vanzelfsprekende karakter van haar landschappen stelt ze vragen over authenticiteit en aannames die je als kijker maakt. Ook roepen het werk, en de totstandkoming ervan, vragen op over de omgang met dieren, over afval en consumptie. Haar landschappen hebben een scherp randje en bevatten tegelijkertijd een fijnzinnige schoonheid.
Berndnaut Smilde
Het werk van Berndnaut Smilde (1978) bestaat uit installaties, sculpturen en foto’s.
Een architectonische omgeving is meestal uitgangspunt van dit werk. De ruimtes waarop hij reageert zijn vaak ruimtes die dienen als presentatieruimtes voor beeldende kunst, maar die vroeger een andere functie hebben gehad. Hij analyseert de ruimte en onderzoekt de mogelijkheden. Hij is geïnteresseerd in begrippen als binnen en buiten, tijdelijkheid, maatvoering, bouwkundige elementen en functie.
Berndnaut heeft tentoongesteld bij o.a. Ronchini Gallery, London en het Bonnefantenmuseum, Maastricht. Zijn werk is in verschillende collecties opgenomen, waaronder Smithsonian, Saatchi en DSM.
Christa van Santen
Christa van Santen is beeldend kunstenaar en lichtontwerper (LITE-Stadsilluminatie). Als lichtontwerper is zij gespecialiseerd in het aan- en uitlichten van monumenten/gebouwen. Ze verlichtte o.m. het Paleis op de Dam, de Nieuwe Kerk en de Beurs van Berlage in Amsterdam, de St Jan in ‘s-Hertogenbosch, de Grote Kerk en het Stadhuis in Dordrecht. Ze geeft in diverse gemeentes in Nederland adviezen op het gebied van licht in de openbare ruimte.
Christa van Santen is ca. 45 jaar werkend lid van de Haagse Kunstkring.
Als beeldend kunstenaar maakt ze reliefs met licht, waarmee ze exposeert in Nederland en in Duitsland.
Christian van der Kooy
Christian van der Kooy (Goes, The Netherlands, 1983) is a photographer and artist. He works on long-term projects in Eastern Europe and the Black Sea area, which focus on the imaginary mixed with the documentary.
Within his projects he tries to translate a grand idea into a smaller story full of details. His growing body of work contains landscapes and portraits.
Hans Wilschut
De bekende Nederlandse kunstenaar Hans Wilschut reflecteert met zijn fotowerken op meeslepende wijze op ontwikkelingen in de stedelijke omgeving. De beelden zijn spectaculaire stedelijke landschappen, gefotografeerd vanaf bijzondere standpunten.
Wilschut klimt met zijn grootformaat camera in hoogwerkers, kranen en op bruggen. Regelmatig gaat dit gepaard met intensieve onderhandelingen met de plaatselijke politie of andere instanties, maar uiteindelijk bereikt hij altijd zijn doel.
Wilschut kiest zijn onderwerpen op basis van hedendaagse stedelijke en maatschappelijke ontwikkelingen in onder meer Europa, Afrika Azië en Amerika. Zo combineert het fotowerk Fusion de actieve kantooromgeving van een bankkantoor met een parkeerplaats van een tegenoverliggend kantoor waar al langere tijd geen gebruik van wordt gemaakt. Het werk zet zo op poëtische wijze de huidige bankencrisis af tegen de langdurige leegstand van kantoren.
Fotografen werken vaak in series om hun onderwerp uit te werken. Hans Wilschut ziet zijn foto’s echter als op zichzelf staande werken en niet per se als onderdeel van een serie. De werken hebben door het grote formaat en de manier van inlijsten een monumentaal karakter, waardoor de toeschouwer op haast fysieke wijze deelgenoot wordt van de getoonde onderwerpen.
Harold de Bree
Harold de Bree heeft een voorkeur voor militaire objecten en onderwerpen. Hij maakte installaties van wapens, bunkers, bruggen, onderzeeërs, soms op schaal, vaak op ware grootte. Door de plek waar en de manier waarop hij deze voorwerpen tentoonstelt is het effect surrealistisch en confronterend, maar ook humoristisch of romantisch. Zo plaatste hij TYP XVII, een op ware grootte nagemaakte onderzeeër in de vijver van het Gemeentemuseum en een bunker op het Lange Voorhout. Zijn werk zet de toeschouwer op deze manier aan het denken over de meer brute kanten van de samenleving.
Harold de Bree heeft tentoongesteld bij o.a. het Gemeentemuseum Den Haag, de Biënnale van Venetië en Charlie Smith London.
Henk Augustijn
Art-on-video werd in 1984 opgericht door Henk Augustijn met het doel producties te realiseren over zaken die er toe doen. Dit resulteerde in tal van videoproducties op gebied van educatie, evenement registraties en culturele documentaires. Behalve in opdracht worden inmiddels ook projecten zelf ontwikkeld vanaf concept tot projectleiding.
art-on-video is een stepping stone tussen twee werelden, hetzij die van de architect en de gebruiker, de kunstenaar en de beschouwer, of het product en de consument, bedoelt om de diepere drijfveren en gedachten inzichtelijk te maken.
Ibrahim R. Ineke
Tekenaar Ibrahim R. Ineke verkent in zijn werk het grensgebied tussen strip en autonome kunst. De sequentie van opeenvolgende beelden is net als in strip leidend, waardoor geen enkel beeld op zichzelf staat. Tekstflarden -al dan niet leesbaar- bieden de kijker echter geen houvast. Plot en logica worden ondergeschikt aan het geweld van de beelden, waardoor de kijker wordt uitgedaagd het verhaal voor een deel zelf in te vullen.
Ineke gebruikt het kopieerapparaat als gereedschap, waarbij hij tijdens het kopiëren tekeningen verschuift en verdraaid om zo tot een nieuw beeld te komen. De verhalen in zijn strips monden daardoor vaak uit in abstracties, waarbij de fotokopie-ruis overheerst. Deze abstracties passen naadloos in zijn beeldverhaal en fungeren als explosies of botsingen.
www.baracca.nl
www.haagsekunstenaars.nl
Jeroen Uyttendaele (PlaneScape)
Een centraal thema in Jeroen Uyttendaele’s (BE) werk is een fascinatie voor tastbaarheid van informatie en technologie binnen een muzikaal kader. Concreet vertaalt zich dit in de bouw van audiovisuele installaties, instrumenten of klankcomposities.
De enorme kwantiteit van informatie die dagelijks wordt verwerkt verlaat vaak niet de digitale module. De inhoud huist in gestroomlijnde behuizingen, lcd-schermen of kleine speakers. Via elektronische muziek, instrumenten en installaties onderzoekt de kunstenaar een vorm die voor de toeschouwer als “echt” wordt ervaren. Een taal die zo weinig mogelijk verbergt maar alle interne elementen in de handgemaakte media op een non-hiërarchische manier toont en uitbuit.
www.jeroen-uyttendaele.org
www.plane-scape.net
JR
JR exhibits freely in the streets of the world, catching the attention of people who are not typical museum visitors. In 2006, he created Portrait of a Generation, portraits of suburban “thugs” that he posted, in huge formats, in the bourgeois districts of Paris. This illegal project became “official” when the Paris City Hall wrapped its building with JR’s photos. In 2007, with Marco, he made Face 2 Face, the biggest illegal exhibition ever. JR posted huge portraits of Israelis and Palestinians face to face in eight Palestinian and Israeli cities. In 2008, he embarked on a long international trip for Women Are Heroes, in which he underlines the dignity of women who are often the targets of conflicts, and created The Wrinkles of the City. In 2010, his film Women Are Heroes was presented at Cannes.
In 2011 he received the TED Prize, after which he created Inside Out, an international participatory art project that allows people worldwide to get their picture taken and paste it to support an idea and share their experience.
He has since created the Unframed project where images that exhibit the past of a neighborhood or city are interpreted and re-contextualized in present day through JR’s pastings. In 2013, his film based off his project, Inside Out: The People’s Art Project premiered at Tribeca FIlm Festival. Inside Out continued to grow with Photobooth trucks bringing the process directly to the streets in locations such as New York, Amsterdam, London, and Paris.
As of April 2014, nearly 200,000 people from more than 112 countries have participated. In 2014, he collaborated with the New York City Ballet for their Art Series, and choreographed his own ballet based off his beginnings.
As he remains anonymous and doesn’t explain his huge full-frame portraits of people making faces, JR leaves the space empty for an encounter between the subject/protagonist and the passer-by/interpreter. That is what JR’s work is about, raising questions…
www.jr-art.net
www.insideoutproject.net
Krijn de Koning
Het werk van de bekende Nederlandse kunstenaar Krijn de Koning (1963) bestaat uit grote gekleurde houten structuren. Deze installaties ontwerpt hij speciaal voor de ruimte waarin ze geplaatst zijn. Deze abstracte gebouwen dwingen de gebruikers van de ruimte om op een andere manier om te gaan met hun omgeving.
Het gebruik van gebouwen en openbare ruimtes is een belangrijk uitgangspunt voor zijn indrukwekkende installaties. Hij analyseert verkeersstromen in en het gebruik van de ruimte en doet een ingreep waardoor de bestaande manier van doen wordt verstoord. De aandacht van de gebruikers van de ruimte wordt hierdoor op een heel andere manier opgeëist.
Kleur speelt een grote rol in de installaties. De kleuren die hij gebruikt zijn heftig en contrastrijk. Krijn de Koning noemt kleur een ongelooflijk sterk fenomeen en zegt dat kleur de werkelijkheid beïnvloedt. Hij zet kleur in zijn werk in om die werkelijkheid op een andere manier te laten zien. Krijn de Koning biedt ons op deze manier een heel ander en nieuw perspectief op onze omgeving.
Lidewij Kalfsterman
Lidewij Kalfsterman is een observator van menselijk gedrag. Ze observeert mensen in de publieke
ruimte en bekijkt hoe ze zich bewegen en met elkaar communiceren. Door haar ervaring in het werken met dieren leerde ze aandachtig te kijken naar lichaamstaal om zo het welzijn van dieren te kunnen controleren. In haar werk zoekt ze naar overeenkomsten tussen mens en dier. Wanneer ze moeite heeft met het begrijpen van haar soortgenoten probeert ze de lichaamstaal te lezen alsof ze dieren zijn van een andere soort.
Lyndsey Housden (PlaneScape)
Lyndsey Housden (UK) creates performative installations that hold the potential to transform and develop through social interaction. Often working with movement as the starting point. She is interested in the impact of architecture on the human body and in turn, the effect of the human body and movement on our perception of architecture. Often collaborating with dancers and visual artists, her work questions the physical and psychological effects of space and architecture. Her early works dealt with social interaction in public space through performance and video.
Maurice Bogaert
Maurice Bogaert (1975) is gefascineerd door architectuur in relatie tot film, met name door de manier waarop ruimtes en interieurs gefilmd worden. Door cameravoering en montage suggereert film een eenheid die er in werkelijkheid niet is. De verschillende kamers in een huis hoeven zich niet per se in hetzelfde gebouw te bevinden en een deur leidt in werkelijkheid niet per se naar de aangrenzende ruimte. Soms is zo’n kamer of deur slechts bordkarton.
Maurice Bogaert speelt met de illusies van werkelijkheid en éénheid van plaats die filmarchitectuur geeft.
Mathijs Lieshout
Mathijs Lieshout (1975) maakt grote, site specific installaties die het resultaat zijn van verschillende fascinaties. Hij kan even gebiologeerd zijn door het overladen interieur van een kringloopwinkel, als door de gladde en makkelijk schoon te houden, onpersoonlijke inrichting van een winkelcentrum. Terugkerende thema’s in zijn werk zijn geborgenheid en heimelijkheid.
Nadine Stijns
Nadine Stijns richt zich met een zeer eigen werkwijze op maatschappelijke ontwikkelingen. In haar recente werk houdt ze zich bezig met grote economische ontwikkelingen en migratievraagstukken in Azië. Zo reisde ze voor haar project ‘Floating Population’ verschillende keren naar China en werkt ze momenteel aan haar fotoproject ‘A Nation Outside a Nation’ over arbeidsmigranten uit de Filipijnen.
Nadine Stijns interesseert zich voor verschillende disciplines; muziek, mode, vormgeving, maar keert altijd weer terug naar fotografie. Vanuit haar fascinaties ontstaan bijzondere, vaak ruimtelijke, presentaties waar de verschillende disciplines samenkomen en die de randen van het medium fotografie opzoeken.
Nadine Stijns studeerde fotografie aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten. Ze werkte samen met ontwerpers en kunstenaars uit diverse disciplines en is sinds enkele jaren op fotografisch gebied een rijzende ster. Recentelijk heeft het Stedelijk Museum Amsterdam werk van haar serie The Floating Population aangekocht.
Niels Post
Het werk van Niels Post bestaat uit fotografie, sculpturen, installaties en interventies in de openbare ruimte. Momenteel is hij met name geïnteresseerd in spam. Uit zijn eigen mailbox en spamfilters maakt hij selecties die hij verwerkt in ingrepen in de publieke ruimte. Teksten zoals ʻI have an interesting business proposal for youʼ. Deze wervende teksten voor al dan niet betrouwbare zakelijke voorstellen zijn uitgangspunt van zijn werk. Door deze schijnbaar onbelangrijke teksten op lege bedrijfsruimtes te plakken maakt Post deze belangrijk en kent er een nieuwe betekenis aan toe. De tekst lijkt na Post zijn ingreep ineens betrekking te hebben op de lege ruimte.
Noël Loozen
Noël Loozen is kunstenaar, filmmaker en medeoprichter van The Weekender. In zijn werk stelt hij vragen over de publieke ruimte. Zijn werk was onlangs te zien tijdens het Dutch Filmfestival, Utrecht en in het Eye Film museum, Amsterdam.
Sarah Carlier
Sarah Carlier (1981) is fotografe. In haar werk onderzoekt zij o.a. gedrag in alledaagse situaties. Sarah wordt gerepresenteerd door galerie Liefhertje en De Grote Witte Reus (LhGWR), waar zij onlangs de solo tentoonstelling LET US BE CHEERFUL liet zien. Tevens was dit videowerk te zien inde tentoonstelling On the Move van het Stedelijk Museum, Amsterdam. Het Stedelijk Museum heeft onlangs werkt van Sara aangekocht.
Thijs Ebbe Fokkens
Thijs Ebbe Fokkens (1981) over zijn kunstpraktijk:
Ik maak tekeningen, zeefdrukken en ruimtelijke werk. Vaak gecombineerd in grote ruimtevullende installaties, waarbij ik ook licht en fotografie gebruik als instrument en materiaal.
In mijn werk zet ik een proces in gang waarin het onvoorziene een hoofdrol speelt. Een vorm van ‘hardop beeldend denken’ in de ruimte. Ik ben als het ware schepper én ontdekker van de wereld de ik bevraag. Bepaalde maatschappelijke verschijnselen zoals politieke retoriek, financiële systemen, wetenschappelijke projecten en technologische ontwikkelingen vinden zo hun weerslag. Al denkend en doende evalueer ik verlangens naar – en beloftes van – grip, inzicht en echtheid.
Pogingen die worden ondernomen om grip te krijgen op de wereld, fascineren mij mateloos. Inspanningen die plaats vinden in wetenschappelijke, culturele, financiële, politieke en religieuze instituten met hun eigen doelstellingen, denkbeelden, vooronderstellingen, vocabulaires en instrumentaria.
Zulke eigenschappen en elementen haal ik uit hun context en verwerk ik. Dit resulteert in constructies met gemuteerde afgeleiden van en verwijzingen naar deze machtscentra waardoor deze haast mythische proporties krijgen. Door ze te analyseren en te muteren kan ik ze radicaliseren en ridiculiseren. Dus zowel belangrijk als belachelijk maken. Door menselijk ondernemingen als deze in diverse perspectieven te plaatsen, ontstaat er een ambigue (over)zicht. Wat aanvankelijk ongenaakbaar was, gesloten en te groot om te bevatten, wordt open en benaderbaar. Geeft ruimte voor eigen associaties en interpretaties. Creëert ademgaten.
Ik ben als kunstenaar continu bezig met het ontwikkelen van een raamwerk, een eigen ‘wereld’, waarin verschillende elementen samenwerken (materiaal, media, concept, context, etc.) Een werkwijze van stapelen (van verwijzingen en associaties), samenstellen (bij elkaar in beeld brengen, over elkaar heen drukken, etc.) en openbreken (zodat elementen niet vastzitten aan één betekenis of interpretatie). Wat ontstaat – tafereel in de ruimte, gestolde gebeurtenissen op papier en foto – laat zich lezen als een verhaal met verschillende plotlijnen en dwarsverbanden, en met de suggestie van een begin en eind. Daar breng ik structuur in aan of haal ik weg, versterk of verstoor ik.
Ik ben dus zowel ‘schepper’ als ‘ontdekker’ van een verhaal, een wereld, die met elk werk geherdefinieerd wordt, uitbreidt en meer vorm krijgt. Al werkend schep ik de randvoorwaarden, verzamel als het ware het ‘bewijsmateriaal’ voor haar bestaan, roep ik haar op. De dubbelrol stelt mij in staat een dialoog te voeren vanuit verschillende invalshoeken, waarbij ook de ervaringen en bevindingen van studiowerk en projecten van de afgelopen jaren meespelen. De dialoog zorgt ervoor dat ik toeval afdwing en onvoorziene, passende perspectieven ontdek.
Door mijn werkwijze ontstaan er contouren van een mythische plek die telkens weer – op verschillende locaties – wordt opgeroepen in combinaties van bouwsels, foto’s en tekeningen. Een plek waar het ideale perspectief bestaat om naar de wereld te kijken. Een illusie allicht, een utopie, een zeepbel.
Tentoonstellingen: o.a. NEST/ Den Haag, De Fabriek/ Eindhoven en Kunsthal KADe/Amersfoort
TINKEBELL
Katinka Simonse (Goes, 1979) is een controversiële Nederlandse kunstenares, die vooral bekend is om het verwerken van dieren in haar werken. In 2005 studeerde zij af aan de afdeling design van het Sandberg Instituut te Amsterdam.
TINKEBELL wordt vertegenwoordigd door Torch Gallery in Amsterdam.
http://www.tinkebell.com
Toby Paterson
Toby Paterson (born 1974 in Glasgow) studied at The Glasgow School of Art (1991–5) including an exchange to the School of the Art Institute of Chicago (1993). Selected exhibitions and projects include: Resetting, a public commission in the south-west area of The Hague, with Stroom Den Haag, The Netherlands (2013); Quotidian Aspect, Le Grand Café, Saint-Nazaire, France (2012); Consensus and Collapse, The Fruitmarket Gallery, Edinburgh (2010); Poised Array, BBC Scotland Headquarters, Glasgow (2007); New Townscape 1 & 2, The Home Office, London (2005); and New Façade, CCA, Glasgow (2003). He lives and works in Glasgow.
Toby Paterson geldt een van de meest toonaangevende Britse kunstenaars. In 2002 won hij de Beck’s Futures Award. In Nederland was zijn werk eerder te zien in De Vleeshal in Middelburg en bij Stroom Den Haag. Veel van de werken die daar te zien waren, zijn geïnspireerd op Escamp.
Het werk “Resetting” is permanent te zien in het Zuiderpark op de hoek van de Loevesteinlaan en de Melis Stokelaan, Den Haag.
Valerie van Leersum
Valerie van Leersum maakt installaties en ensceneringen, veelal in situ. Beelden worden opgebouwd als ruimtelijke collages waarin verhalen worden ontvouwen. Haar werken bestrijken het hele veld; naast de context speelt ook het publiek een belangrijke rol, soms letterlijk maar vaker op onnadrukkelijke wijze. Elke gebeurtenis wordt heel precies geregisseerd, waarbij meerdere zintuigen worden aangesproken.
De geschiedenis van een gebied is een belangrijk uitgangspunt. De verschillende lagen waaruit die is opgebouwd worden zorgvuldig onderzocht. Die resultaten worden verbonden met tot de verbeelding sprekende fictieve elementen, zodat een nieuwe realiteit ontstaat.
Van Leersum onderzoekt de historische lagen niet alleen, zij voegt er zelf ook weer één of meer toe in het actualiseren van het verleden. Veel werken vinden plaats in sequentie, worden voorafgegaan door een proloog of vormen een veelluik. Zo kan het werk verdiept en uitgebreid worden in een later stadium, als een palimpsest, waarbij de lagen van een plek altijd latent aanwezig zijn en in elkaar doorschemeren.
De grond, geworteldheid, het huis en de zwaartekracht staan daarbij tegenover migratie, het nomadische, de dynamiek van de zwerm, vogels en vliegen. In dat spanningsveld creëert zij ontmoetingen, betekenisvolle uitwisselingen en verbindingen.
Valerie van Leersum doet onderzoek naar het begrip thuis en probeert hier grip op te krijgen. Ze vraagt zich af wat dit begrip inhoudt. ‘Waar wil je thuiskomen?’ En ‘Ben je dezelfde persoon als je was op de plaats waar je vandaan komt?’ Haar installaties bevatten theatrale elementen en ze betrekt haar toeschouwer actief bij deze werken. De locatie waar het werk te zien is, is hierbij vaak een belangrijk uitgangspunt.
Wolfgang Bittner (PlaneScape)
Wolfgang Bittner (AT) is a visual artist working in the field video, photography and installation. Originally starting from a painting background, he became more and more interested in the possibilities of software- and time based art.
Besides the production of photographic prints, installations and short films, he has been realizing video projections for theatre and audiovisual live performances.
He holds a Mag. art diploma [ Kunstuniversitaet Linz, Experimentelle Gestaltung ] and a MA in ArtScience [ Royal Academy of Arts, The Hague ].
www.wolfgangbittner.com
www.plane-scape.net
Yoko Seyama (PlaneScape)
The Berlin based artist Yoko Seyama was born in Tokyo in 1980. Her scenographic and multimedia work reflects spacial time-based art. Her background is architecture and performing arts. Her installations combine light and movement, which she is working into a mutating space.
Her works and her collaboration works have been exhibited at Wood Street Galleries (USA), Collective Futures Berlin, Zentrums für Internationale Lichtkunst (GER), Scopiton Festival (FR), SonicActsXII , STRP, KAAP, TodaysArt, E-pulse, 5Mm , platform57 (NL) to name a few.
With her scenography for Memoires d’Oubliettes by the choreographer Jiri Kylian (NL) her work has been shown around the world by the Nederlands Dans Theater.
For her recent stage work ‘Saiyah’ with the music of Benjamin Staern (SE), she created the choreography for the scenographic light and stage sculpture, premiered at the Norrlands Operan Umeå Sweden in May 2014.
She holds a MA in ArtScience from the Royal Academy of Art in The Hague and a BA in Architecture from Musashino Art University, Tokyo. She has received the prize Filmhuis Workspace 10 (NL), and a grand of Pola Art Foundation (JP)
