Bring me the head of Roy Lichtenstein Ibrahim R. Ineke

Datum tentoonstelling: 20 mei 2012 t/m 1 april 2013

In zijn werk verkent tekenaar Ibrahim R. Ineke (1976) het grensgebied tussen strip en autonome kunst. De sequentie van de opeenvolgende beelden is net als in strip leidend, waardoor geen enkel beeld op zichzelf staat. Tekstflarden -al dan niet leesbaar- bieden de kijker echter geen houvast.
Plot en logica worden ondergeschikt aan het geweld van de beelden. Hij gebruikt het kopieerapparaat als gereedschap, waarbij hij tijdens het kopiëren tekeningen verschuift en verdraaid om zo tot een nieuw beeld te komen.
De verhalen in zijn strips monden daardoor vaak uit in abstracties, waarbij de fotokopie-ruis overheerst. Naast boekpublicaties is de openbare ruimte voor Ineke een van de mogelijke contexten voor zijn werk.

Medewerkers Platform57:
Johan Nieuwenhuize curator, coördinatie
Beleke Bagchus organisatie, promotie
Berit Piepgras programma, educatie
Hester van Kranendonk programma, fondsenwerving
Robin van Emden web en app

Vrijwilligers
Ria de Waal, Ank Versteegh, Nomi Ben David, Peter Peeters, Mia Westerhof, Nathalie van Helvoort

Kunstenaarsgesprekken
19 juni 2012: Kunstenaarsgesprek en rondleiding Ibrahim R. Ineke en Niels Post

Educatietrajecten
21 en 28 november 2012: Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten – rondleiding en gesprek met studenten beeldende kunst.
19 december 2012: Scholengroep Zuidwest rondleiding en kunstenaarsgesprekken.

Beurzen (stand Platform57)
6 – 10 februari 2013: Re: Rotterdam – Kunstbeurs.
Groepstentoonstelling met werk van Berndnaut Smilde, Alette Wttewaall, Thijs Ebbe Fokkens en Ibrahim R. Ineke, een installatie van Valerie van Leersum en twee site specific werken van Harold de Bree en Niels Post.

Aantallen bezoekers: 1000

Sponsoren/partners: Gemeente Den Haag, Stroom Den Haag, Fonds 1818, Vestia, Theater Dakota, Koorenhuis, Hemubo, Bouwmaat Zichtenburg

Verdieping
Tekenaar Ibrahim R. Ineke verkent in zijn werk het grensgebied tussen strip en autonome kunst. De sequentie van opeenvolgende beelden is net als in strip leidend, waardoor geen enkel beeld op zichzelf staat. Tekstflarden -al dan niet leesbaar- bieden de kijker echter geen houvast. Plot en logica worden ondergeschikt aan het geweld van de beelden, waardoor de kijker wordt uitgedaagd het verhaal voor een deel zelf in te vullen.

Ineke gebruikt het kopieerapparaat als gereedschap, waarbij hij tijdens het kopiëren tekeningen verschuift en verdraaid om zo tot een nieuw beeld te komen. De verhalen in zijn strips monden daardoor vaak uit in abstracties, waarbij de fotokopie-ruis overheerst. Deze abstracties passen naadloos in zijn beeldverhaal en fungeren als explosies of botsingen.

Voor platform57 maakt Ibrahim R. Ineke een nieuwe sequentie beelden maken waarbij hij het gebouw gebruikt als ware het een pagina in een stripalbum. Zijn tekeningen waren van buitenaf te zien op de ramen van verschillende lege ruimtes verdeeld over verschillende verdiepingen van de voorgevel van het gebouw.