Bring me the head of Roy Lichtenstein

In zijn werk verkent tekenaar Ibrahim R. Ineke (1976) het grensgebied tussen strip en autonome kunst. De sequentie van de opeenvolgende beelden is net als in strip leidend, waardoor geen enkel beeld op zichzelf staat. Tekstflarden -al dan niet leesbaar- bieden de kijker echter geen houvast. Plot en logica worden ondergeschikt aan het geweld van de beelden.

Hij gebruikt het kopieerapparaat als gereedschap, waarbij hij tijdens het kopiëren tekeningen verschuift en verdraaid om zo tot een nieuw beeld te komen. De verhalen in zijn strips monden daardoor vaak uit in abstracties, waarbij de fotokopie-ruis overheerst. Naast boekpublicaties is de openbare ruimte voor Ineke een van de mogelijke contexten voor zijn werk.

Voor platform57 maakte hij een nieuwe sequentie beelden maken waarbij hij het gebouw gebruikt als  ware het een pagina in een stripalbum. Zijn tekeningen zijn van buitenaf te zien zijn op de ramen van verschillende ruimtes verdeeld over verschillende verdiepingen.

Onze partner Vestia biedt ons de mogelijkheid het werk een semi permanente functie te geven. Zolang het werk niet is aangetast door zon, is het te zien.